เมื่อฉันยังเป็นเด็ก ฉันจำได้ว่าทุกหัวมุมถนน ปั๊มน้ำมัน ห้างสรรพสินค้า โมเต็ล โรงแรม อาคาร สำนักงาน ร้านค้า มีตู้โทรศัพท์สาธารณะอยู่ทุกที่ คุณไม่สามารถหนีจากพวกเขาได้ ผู้คนจะใส่เหรียญและโทรออก ตู้สาขา panasonic มีความเป็นส่วนตัวมากขึ้นในบูธเหล่านั้นเมื่อคุณพูดคุยกับใครบางคนและไม่มีใครได้ยินสิ่งที่คุณพูด ตอนนี้ ทุกที่ที่คุณไป คุณสามารถได้ยินการสนทนาของผู้คนไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ที่ไหน ฉันเห็นคนคุยโทรศัพท์ขณะขับรถ ในร้านอาหาร ตอนต่อแถวชำระเงิน และรายการก็ดำเนินต่อไป

ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1890 ชายคนหนึ่งชื่อวิลเลียม เกรย์ ได้คิดค้นโทรศัพท์สาธารณะ ภายในปี 1902 มีตู้โทรศัพท์ใหม่ 81,000 ตู้ในสหรัฐอเมริกา และจำนวนดังกล่าวเพิ่มขึ้นทุกปีจนมากกว่า 200 ล้านตู้ภายในต้นปี 2000 ตู้สาขา panasonic หลายบริษัทที่เป็นเจ้าของโทรศัพท์สาธารณะเหล่านี้ยังคงขึ้นราคาเพื่อให้ทันกับอัตราเงินเฟ้อ อย่างไรก็ตาม เมื่ออุปกรณ์ไร้สายเริ่มเป็นที่นิยมมากขึ้น โทรศัพท์สาธารณะก็เริ่มสูญเสียรายได้มากขึ้นทุกปี

โทรศัพท์สาธารณะก่อนปี 1990 เป็นวิธีเดียวที่จะเชื่อมต่อกับผู้อื่นจนกระทั่งมีโทรศัพท์ไร้สายออกมา ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1990 ตู้สาขา panasonic โทรศัพท์มือถือเริ่มเป็นที่นิยมและโทรศัพท์สาธารณะก็จางหายไปในที่สุด ขณะนี้จำนวนโทรศัพท์สาธารณะมีน้อยกว่า 500,000 เครื่องและลดลงทุกปี บางคนกำลังได้รับผลกระทบจากกระแสนี้เพราะพวกเขาไม่มีโทรศัพท์หรืออุปกรณ์ไร้สายที่สามารถโทรหาใครสักคนได้

ผู้อยู่อาศัยที่มีรายได้น้อยเหล่านี้ไม่สามารถซื้อโทรศัพท์มือถือหรือบริการโทรศัพท์ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องพึ่งพาโทรศัพท์สาธารณะ ซึ่งปัจจุบันกลายเป็นอดีตไปแล้ว สิ่งนี้อาจทำให้พวกเขาหงุดหงิดมาก ฉันยอมรับว่าโทรศัพท์มือถือสะดวกกว่าโทรศัพท์ทั่วไปเพราะคุณสามารถพกพาไปได้ทุกที่ อย่างไรก็ตาม ตู้สาขา panasonic สำหรับผู้อยู่อาศัยที่มีรายได้น้อยนั้นไม่สะดวกเลย แต่ค่อนข้างน่าหงุดหงิดเพราะเป็นช่องทางเดียวในการสื่อสารของพวกเขา

ปัจจุบัน โทรศัพท์มือถือกลายเป็นเรื่องง่ายสำหรับชีวิตของเรามากกว่าที่เคย เพราะเราพกติดตัวไปทุกที่เหมือนคอมพิวเตอร์ เราจ่ายบิลต่างๆ พกบัตรประกันไว้ในโทรศัพท์ เราเก็บรายชื่อผู้ติดต่อไว้ในอุปกรณ์ไร้สาย ดังนั้น เราจึงไม่มี ตู้สาขา panasonic เพื่อกดหมายเลขเดิมซ้ำไปเรื่อยๆ ยิ่งเรามีส่วนเพิ่มเติมในอุปกรณ์ไร้สายมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งได้รับความนิยมมากขึ้นเท่านั้น